Huisarts Hedwig Vos: ‘We moesten zorgen voor onze eigen bescherming’

maandag 7 september 2020

timer 4 min

Hedwig Vos is huisarts in Den Haag en sinds eind vorig jaar hoofd van de huisartsenopleiding van het Leids UMC. Ze werkt een dag per week in een maatschap met twee collega’s. Hoe kijkt ze terug op de afgelopen turbulente tijd? ‘We willen beeldbellen een kans geven.’

Hedwig Vos vertelt dat zij en haar maten (V&V Huisartsen) de praktijkvoering en manier van werken in een weekeinde aan het begin van de coronacrisis hebben omgegooid. In de regio Den Haag werd een coronapost opgezet, bemenst door huisartsen, waar mensen die werden verdacht van corona naartoe werden gestuurd. Ze konden daar ook ’s avonds en tijdens ANW-uren terecht. ‘Op onze praktijk zagen we deze patiënten dus niet. Maar we hebben onze deur ook niet echt gesloten en zijn veel meer telefonische consulten gaan doen.’

Hedwig Vos: ‘Meteen hebben we onszelf de vraag gesteld of we ook moesten gaan beeldbellen. Een van mijn collega’s heeft dit opgepakt en kon daar tijd voor vrijmaken. Niet elke praktijk heeft daarvoor meteen de kennis en de capaciteit. We hebben er bewust voor gekozen om daar mee door te gaan. We willen het een kans geven. Ik weet dat er ook collega’s zijn die dat besluit nog even uitstellen. We zijn het programma voor beeldbellen verder aan het implementeren en hebben voor dit traject financiering aangevraagd. Dat moet je projectmatig aanpakken.’

Wat zijn jullie ervaringen met beeldbellen?
‘Het scheelt ons niet veel tijd. Ik zie het vooral als een service aan onze patiënten. We hebben veel laagopgeleiden en zzp’ers in onze praktijk. Als zij een deel van de dag niet kunnen werken doordat ze naar de praktijk moeten komen, hebben ze minder inkomsten. Als het echt nodig was om iemand te zien, dan nodigde ik de patiënt uit om te komen. Ik ging ook nog wel op huisbezoek, bijvoorbeeld bij een oudere patiënt met een wond. Die kon ik niet vragen om een foto te maken om zo de wond te kunnen beoordelen.'

'Het was zeker een rare tijd. Een vrijwel lege spreekkamer, slechts vier mensen op je spreekuur en de overige telefonisch of via beeldbellen. Je bent toch opgeleid om mensen te zien.’

Heeft het financiële gevolgen voor jullie praktijk?
‘We hebben zeker omzetverlies. Maar al snel was voor huisartsen ter compensatie het coronatientje geregeld (per patiënt mogen huisartsen tien euro declareren, red.). Er was aandacht voor de financiële aspecten van de corona-uitbraak voor ons werk en dat nam een hoop ongerustheid weg. Dat tientje is er niet voor niets want huisartsen hebben te maken met een daling aan inkomsten. Vorig jaar heeft de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) nieuwe declaratieregels ingevoerd voor huisartsen. We mogen een telefonisch consult nu ook declareren als een verrichting of dubbel consult. Dat helpt ook. Maar ik denk dat we in onze praktijk nog niet op hetzelfde niveau zitten als vorig jaar.’

Uitgestelde zorg

Vos vraagt zich wel af wat er de komende maanden op de praktijk afkomt aan uitgestelde zorg. ‘Natuurlijk hebben patiënten ervaren dat sommige klachten vanzelf overgaan. En je hoeft niet alles met je huisarts te bespreken. Maar dat geldt niet voor alle klachten natuurlijk. Wat gaan we nog zien? Daar maak ik me weleens zorgen over. Ik heb natuurlijk ook de berichten gezien over een toename van het aantal amputaties bij mensen met diabetes doordat ze te laat met een wondje naar de huisarts zijn gegaan.’

Zijn jullie klaar voor een eventuele tweede golf?
‘Ik maak me zorgen over de laboratoria, of zij het reguliere werk als bloed prikken en uitslagen en dergelijke, nog aankunnen. Ik merk lange wachttijden. Als ik dezelfde dag nog een uitslag wil, moet ik nu zelf het lab bellen. Dat kost me tijd en is weer een extra handeling. Daar komt bij dat een snelle uitslag het verwijzen naar duurdere zorg in de tweede lijn kan voorkomen. Daarnaast merk ik dat de wachttijden bij de specialisten en de ggz weer oplopen. Maar als huisartsen kunnen we zorg blijven leveren ‘

Dilemma

‘Ook bij de huisartsenopleiding zorgde corona voor problemen. Iedereen moest nieuwe dingen bedenken en online gaan. Ook de als huisarts praktiserende hoofden hadden te maken met het dilemma van zorg leveren en het risico besmet te raken en daardoor de opleiding niet te kunnen aansturen. Op de huisartsenposten is het lastig om de anderhalve meter goed te handhaven. Dus werden huisartsen in opleiding gevraagd niet te komen. Allemaal veel gedoe dus.‘

Link: V&V Huisartsen