Hoogleraar huisartsgeneeskunde Anneke Kramer: ‘Over tien jaar werken huisartsen in wijkpoli'

maandag 24 augustus 2020

timer 4 min

Huisarts en bijzonder hoogleraar huisartsgeneeskunde Anneke Kramer voorspelt dat huisartsen over vijf of tien jaar in wijkpoli’s werken. Daar komen ook medisch specialisten bij en de jeugd- en sociale teams in de wijk. ‘Met een wijkpoli heb je goede oren en ogen in de wijk. Net zoals het hometeam vroeger, maar dan in een modern jasje.’

Anneke Kramer werkt een dag per week als huisarts in een gezondheidscentrum in de Utrechts wijk Ondiep en is daarnaast verbonden aan de huisartsenopleiding van de Leidse Universiteit. In een interview in De Gelderlander gaat ze in op actuele ontwikkelingen in haar vakgebied.

Balans is zoek

Op de opmerking dat huisartsen klagen dat management en administratie ten koste gaan van het echte werk, de geneeskunde, reageert ze: ‘Tja, de balans is wel zoek. Met de komst van de marktwerking in de zorg is het werkveld complexer geworden. Je bent niet alleen bezig met patiëntenzorg en je bedrijf, je moet onderhandelen met zorgverzekeraars en je verantwoorden aan de hand van ingewikkelde declaratiesystemen. Ook zijn er veel meer spelers in het veld. Had je vroeger één thuiszorginstantie, nu zijn het er tig. Tegelijkertijd is het huisartsenwerk ingewikkelder geworden. Mensen worden ouder, dat maakt de zorg ingewikkelder.’

Huisarts als generalist

Kramer stelt dat er 'huisarts-generalisten’ nodig zijn voor toegankelijke zorg, met een menselijke maat en tegen een goede prijs. ‘Als mensen bij een huisarts komen is er niet meteen een diagnose. De huisarts is een expert in omgaan met allerlei soorten klachten en de inschatting van het risico, de specialist is een expert in de diagnostiek en behandeling van een specifieke ziekte.’

Vertrouwensrelatie

Volgens de hoogleraar is het goed gesteld met het vertrouwen van mensen in de huisarts. ‘De waardering van de bevolking is met een dikke 7 hoog en stabiel. Kennelijk doen we het goed. Maar het kan beter. Ik hoor klachten dat patiënten in de spreekkamer steeds weer andere mensen tegenover zich hebben. Ook gaan we veel minder bij mensen thuis langs. Dat is niet goed voor de vertrouwensrelatie. Om daar iets aan te doen, zouden kleinere praktijken een deel van de oplossing kunnen zijn.’

Kleinere praktijken

Kramer verwacht dat elektronica, genetica en robotica een grotere rol gaan spelen in de spreekkamer. Maar dan wel met minder patiënten per huisarts, met kleinere praktijken en met meer samenwerking tussen huisarts, maatschappelijk werker, wijkverpleegkundige, diëtist en wijkagent. ‘Net zoals het hometeam vroeger, maar dan in een modern jasje.’ ( Het hometeam is een soort voorloper van de huidige sociale wijkteams - red.)

Menselijke maat

Het werk van een huisarts wordt overzichtelijker en menselijker. ‘Dan ben je minder bezig met de organisatie en meer met de patiënt. Op wijkniveau kun je goede populatiegerichte zorg verlenen. Ik kan als huisarts bijvoorbeeld mensen helpen bij klachten als gevolg van eenzaamheid, maar als de eenzaamheid op wijkniveau wordt aangepakt hoef ik die mensen niet meer te zien. Dan wordt de oorzaak bestreden, en niet de gevolgen ervan. Met zo’n wijkpoli heb je goed de oren en de ogen in de wijk, heb je de menselijke maat.’

Vak wordt te technisch

Tot slot merkt Kramer op dat er meer aandacht moet komen voor samenwerking, wijkgericht werken, en voor de mens in de patiënt. ‘Met meer empathie. Met al die richtlijnen dreigt ons vak te technisch te worden. Uit onderzoek blijkt dat huisartsen minder met de patiënt zijn gaan praten en meer naar de computer kijken.’

Link: De Gelderlander: ‘De huisarts werkt over tien jaar samen met de wijkagent en de diëtiste’, 23 augustus 2020

Foto: Shutterstock